Bijna herfst!

Ja, heus! De blaadjes aan de bomen zijn van dat stoffige groen, met her en der een blaadje bruin. De eikeltjes aan de bomen zijn inmiddels met het blote oog waarneembaar. De boerenkool in Pelles tuintje tiert welig, de zonnebloemen ook, en ’s avonds kunnen om halftien de gordijnen alweer dicht. Heerrrrrrrrrrrrlijk. Langzaam maar zeker wordt het weer tijd om aan dekens en omslagdoeken te denken.

Nou, eerlijk gezegd denk ik het hele jaar door aan dekens en omslagdoeken, maar nu het wat frisser wordt, fantaseer ik weer over het feit dat ik ze om me heen kan draperen. Over nieuwe patronen, nieuwe kleuren, nieuwe wolletjes en zo. Je kent dat wel.

Pas geleden heb ik – eindelijk! – de Square Lace Triangle shawl van Wieke afgemaakt. Het was eigenlijk helemaal niet veel werk, en het patroon kende ik al van buiten (omdat ik het al voor Wieke vertaald had, maar ook omdat ik de Sqaure Lace in sjaal-vorm al eens had gemaakt). Het is een zalig patroon, dat heerlijk weghaakt voor de televisie (denk ik. Ik heb er zelf geen, maar ik kan me voorstellen dat het lekker televisiewerk is), en het resultaat is prachtig. Mijn fotografeertalent laat danig te wensen over, waarvoor mijn excuses, maar zo ziet ie eruit als je hem om hebt:

Ik heb deze omslagdoek Fall into Autumn genoemd, vanwege de stoffig groene kleur (die me dus doet denken aan de bomen in het bos), maar ook vanwege de manier waarop de shawl valt en voelt. Gemaakt van sokkenwol (dus lekker licht, voor als het nog niet echt koud is buiten), merkje Annell  Super Extra, voor in de winkel. Ik ga er zeker nog een voor mezelf maken, maar dan van wat dikkere wol.

Fijn weekend, allemaal. Ondergetekende gaat onbeschaamd luieren.

Veel liefs,

Tante An.