Het regent Noro

Ik ben helemaal van de Noro, de laatste tijd. Nou ja, altijd al. Maar ’t is nu wel héél erg. Het komt natuurlijk door al die mooie kleurtjes die Riet alsmaar op voorraad heeft. Ik bedoel, ik kan nog niet op de koffie, of ik zie weer iets nieuws, moois, fijns, of geweldig prachtigs dat gewoon gehaakt (of gebreid) móét. Dit bijvoorbeeld:

Mooi hè? Mooi hè? Mooi hè? Met deze kleur ben ik niet altijd tevreden geweest (ik bedoel, het ziet er toch een beetje uit alsof iemand een bos fleurige bloemen door een modderpoel heeft gesleurd), maar nu hij bijna af is, moet ik zeggen dat hij toch wel iets heeft. Ik noem ‘m “Muddy Water”. Dat klinkt wat romantischer dan “Rioolwater”. Het patroon komt overigens uit het boek Crochet Noro.

De zon schijnt vrolijk vandaag, en zodra vanmorgen de gordijnen open waren, zochten de lellebellen hun heil op mijn bed zodat ze daar ongegeneerd konden gaan liggen zonnebaden. Dát bracht me weer op het idee om eindelijk mijn talloze Noro cirkeltjes te fotograferen (incl. lellebellen):

't regent zonnestralen (en Noro cirkels)

Deze cirkels, naar het patroon van “Flowers in the Snow”, zijn gehaakt met Noro Kureyon, teneinde een enorme deken te fabriceren. Ik hoef de cirkels (90 in totaal) alleen nog maar aan elkaar te zetten met ongeverfde wol van Texelse schaapjes, maar ik vind de cirkels er los ook best leuk uitzien :o) Hoe lang zou het duren voor ik deze deken af heb? Als ik nu begin, kan ik er dan vanavond onder? 

Veel liefs,

Tante An.