Dilemma!

Dank voor al jullie leuke reacties op mijn versie van het Catherine Wheel. Inmiddels ben ik bij met alle drie mijn versies van het dekentje – en zelfs al een stukje verder met de omslagdoek die ik van het patroon maak met Rowan Tweed Aran. Maar daarover later in de week meer. Want ik zou Tante An niet zijn als ik iets niet zou aanpassen omdat het origineel niet helemaal naar mijn zin is.

Nu ik “bij” ben, val ik wel ineens in een diep, donker gat. Want wat moet ik nu? Dilemma’s, dilemma’s…

Zal ik proberen iets af te maken deze week (bwoehahaha. Iets afmaken. Hihi. Wat een mop. *veegt tranen van wangen*)

Op zich is dit niet veel werk meer. ’t Is een deken (ja, echt!) naar het patroon Flowers in the Snow. Het idee heb ik schaamteloos gejat van deze mevrouw, omdat het de mooiste deken was die ik in tijden had gezien. De cirkels zijn gehaakt met Noro Kureyon, het garen waar ik ze mee aan elkaar zet komt van Texelse schaapjes. Echt helemaal niet veel werk meer.

Offff, zal ik beginnen met de allernieuwste van Wieke, nog niet eens vers van de pers, maar wel al half vertaald? Een col? Met franjes? De wolletjes heb ik ervoor in huis…

Of zal ik gewoon verder met de omslagdoek van de CAL? Of de Kureyon deken? Of de nieuwe van Wieke? Of iets nieuws beginnen? Meedoen met de KAL van die purrachtige Jubilee Throw van Kaffe Fassett, bijvoorbeeld?

Dat zou wel leuk zijn. Want dan zou ik meedoen aan een SAL, een CAL én een KAL. Een unicum! Als het nou maar eens resulteerde in iets anders dan een UFO, dan zou ik helemáál blij zijn.

Veel liefs,

Tante An.