Zooo veel te doen... Ik heb nog zoveel te doen

Tja, dat krijg je ervan als je een keer bloggen overslaat! Nu weet ik niet waar ik moet beginnen met alles te laten zien en te vertellen en mede te delen. Zullen we het maar op chronologische volgorde doen? Oké dan. Het Affe Ding dan maar? Dat Ding waarvan ik al maanden zei dat hij bijna af was?

Nou, ’t is gelukt – een week of twee of drie geleden al. Het Affe Ding (even tussen twee haakjes, ik vind de term “affo” niet het mooiste woord dat de Nederlandsche blogtaal ooit heeft voortgebracht. Misschien komt dat door mijn eigen licht Rotterdamse tongval (vooral in tijden van emotionele beroering, bijvoorbeeld als ik iets Af heb), waardoor een woord als “affo” al snel klinkt als “affeuoeauo” en dat is afschUwelijk, dus houden we het op Af Ding)...

Eh… ik ben de draad kwijt… Oh ja. Het Affe Ding.

De rand (een rand van louter samengehaakte stokjes en wat lossen her en der. Nummer 92 uit Crochet Borders van Edie Eckman):

Mooi hè? Gemaakt van iets van 9 bollen Noro Kureyon en heuse Texelse schaapjeswol. Die laatste was een cadeuoeau van Jula en Evelien, en ik vond dus dat ik daar iets bijzonders van moest maken. In eerste instantie vond ik het zonde om het alleen als bij-elkaar-houder van zoveel mooie Noro te gebruiken, maar uiteindelijk ben ik heel blij dat ik het toch zo heb gedaan. De twee garens vullen elkaar op de een of andere manier heel mooi aan. Zonder de Texelse schaapjes was het vast een stuk minder mooi geweest.

Met het Afmaken van een Ding komt altijd het onbedwingbare gevoel dat ik nu iets nieuws mag beginnen. Helemaal niet waar, natuurlijk, dat ik iets nieuws mag beginnen. Mijn kasten, tassen, ovenschalen en soepterrines (ja, echt waar! Loze ruimte. En waar loze ruimte is, is ruimte voor wol) puilen uit met wol en onaffe projecten. Maar Nelleke haalde me over om mee te doen met de Knit-Along van de Jubilee Throw van Kaffe Fassett. Slim als ik ben, heb ik onze eerste samenkomst afgewacht voordat ik begon – je weet tenslotte nooit wat voor handige “tips and tricks” je opdoet als je meer ervaren breisters aan het werk ziet!

Vorige week dinsdag kwam Nelleke helemaal naar Etten-Leur afgereisd, naar de winkel, om daar samen met Monique (die wat dichterbij woont) een demonstratie Jubilee-Throw-breien voor mij te geven.

Het was súpergezellig, en wat kunnen die meiden mooi breien! En wat hadden ze een mooie Affe Dingen bij zich om te showen! Prachtig. En wat is het toch fijn om je manie obsessie hobby te delen met zulke leuke mensen.  Ik heb inderdaad veel geleerd, ben helemaal geïnspireerd geraakt, en nadat ik mijn plicht (een enkel spulletje voor de etalage gemaakt, maar daarover later meer) had gedaan, ben ik zomaar, in één keer, én met succes, begonnen.

Moeilijk om een foto van zoiets te maken. Je kunt het niet neerleggen, of het rolt weer helemaal op. Dan maar zo.

Ik snap nog steeds niet waarom ik dacht dat het een goed idee zou zijn om met het grootste, meest intensieve blok van de hele deken te beginnen, maar dat heb ik dus wel gedaan. Het was alleen Fair Isle, slechts twee kleuren, en patronen lezen kan ik na 20 jaar borduren wel… daarom dus, denk ik. 

Anyway, ik heb de foto van de throw nog eens bekeken en zag tot mijn afgrijzen dat het gehele middelste gedeelte van het blok bedekt gaat worden met een ánder lapje. Prima. Leuk. Maar waarom dan in godsnaam toch dat hele grote blok fair isle breien? Zonde van de wol en de moeite. Nu ga ik dus eerst het andere lapje maken en het gedeelte van het “onderste” lapje dat bedekt gaat worden, in één kleur breien. Da’s het plan. Nu de uitvoering nog…

Vrijdag ben ik er niet om jullie met mijn raad terzijde te staan wat betreft de CAL-deken, en dat terwijl ik er toch wel wat over te melden heb. Ik hoop zaterdag!

Veel liefs,

Tante An.