Mag ik u voorstellen...

Het lijkt altijd wel of ik juist in tijden van crises me tot mijn blog wend. Want ooooh, wat een crisis: weten jullie wel hoe warm het gaat worden? Oh mijn hemel, ik hoop dat ik het overleef, maar ik heb mijn twijfels. Commentaren als “ach, Tante An, voor je het weet is het weer herfst. Nog even volhouden en overleven en op je tanden bijten (niet te hard, anders krijg je het nóg warmer)” zijn dan ook van harte welkom. Ik wil niet horen hoe heerlijk dat warme weer is, want dat ís het gewoon niet. Met geen enkele fantasie op de hele wereld kan ik begrijpen hoe mensen dit lekker kunnen vinden. Ik associeer hitte met zweet, jeuk, pijn en vooral benauwdheid. Het gevoel dat je geen adem kunt krijgen omdat er nergens frisse lucht is. En je kunt niet eens je heil zoeken in je handwerk, want alles plakt en  alles is te warm. En. Nou ja. Sorry. Als andere mensen mogen klagen over de winter, mag ik klagen over de zomer, toch?

Maar goed. Vanwaar die doodse stilte, Tante An? Pfff. Nou, ik ben heul druk bezig geweest met kindlief (nog steeds, trouwens). Hij zit in een heel moeilijke periode en dat vergt alle aandacht en energie. Daarnaast borrel ik werkelijk over van inspiratie. Ik wil alles maken! En maken betekent: geen tijd voor computer. Op dit moment ben ik bezig met wel drie of vier hesjes/vestjes/jurkjes, en ik weet van gekkigheid niet met welke ik verder moet, omdat ik ze allemaal zo vreselijk leuk vind. Met het oog op de afschuwelijke weersomstandigheden richt ik mijn aandacht vooral op een heel koel zomerhes, gemaakt van omakleedjes. Hoe noem je die dingen in het Nederlands? Deze:

Hij is bijna af! Nu moet ik nog twee van dit soort kleedjes en twee schouderbanden, plus een boel spelden, naaigaren en dan het geheel aan elkaar naaien tot een hes. Yes. Gelukkig heb ik tegenwoordig hulp van Mevrouw Stoel, zodat ik de kleedjes om haar heen kan draperen en tot een samenhangend geheel kan boetseren.

Mevrouw Stoel? 

Mevrouw Stoel. 

Mevrouw Stoel heb ik voor 17,50 gescoord bij de Xenos (winkelmodel en er zit ergens een barstje in haar kont, vandaar voor de helft van de prijs) en ze staat parmantig in de woonkamer, trots mijn mooie Infinity Wrap te showen. Voor de fotosessie wilde Mevroi graag naar buiten.

Pelle is van de namen bij ons thuis en hij heeft haar Mevrouw Stoel genoemd, omdat ze op de plek staat waar vroeger een stoel stond. Verder ontglipt Mevrouw Stoel iedere nacht het huis om te gaan hardlopen, en je zult haar nooit op de bank aantreffen met een grote schaal chippies binnen handbereik. Ze heeft geen kind gebaard; heeft geen behoefte aan frustvoer; heeft geen last van stress, lichamelijk ongerief of schuldgevoel, en zit daarom strak in het vel en straalt een serene rust uit. Beetje een saaie muts, dus. Maar wel heel handig.

Oké. Tijd om de waarheid onder ogen te komen en verder te gaan. Het wordt warm, Tante An. Deal with it.

Veel liefs,

Tante An.