‘t Is koud, ’t is koud, ’t is koud, ’t is koud… Kan me niet schelen wat de thermostaat in de woonkamer zegt... ’t is koud, ’t is koud, ’t is koud, ’t is koud…
Maar mens, waarom ga je dan niet buiten zitten, als er dít op je thermostaat staat?!
Dat denken jullie. Toch?
Nou, ik kan niet naar buiten. Of liever, mijn zoon kan niet naar buiten. Mág niet naar buiten. Jullie
kennen het fenomeen “kinderlokker”? Nee, schrik niet, geen nood, er schuilt hier geen kinderlokker in
het struweel.
Maar mijn zoon… ik vind het moeilijk om dit in het openbaar te
delen, maar ik doe het toch…
Mijn zoon is een oude-van-dagenlokker. Zodra de deur
opengaat, is hij weg, en komt hij geheid vijf minuten later met een ongemakkelijk kijkende pensionado aan de hand thuis. En hij zoekt ook altijd de oude mensen
uit die niet van kinderen houden.
En daarom blijft de deur dus dicht.
En blijf ik beweren, ondanks overweldigend bewijs van het
tegendeel, dat het koud is. Berenkoud. Zó koud, dat ik een omslagdoek moet
breien. Want voor je het weet is het herfst en is het nóg kouder.
Dit is Josephine, in de maak met Rowan Fine Tweed “Murker”
en een creme-blauw-bruin-groen mengseltje Noro Taiyo Sock.
Veel liefs en warmte gewenst,
Tante An.
3 opmerkingen:
Het klinkt best lief, jouw seniorenlokker. Maar niet altijd even handig... Sterkte de komende dagen. En met de zelfhypnose.
Nou, ik zal je vertellen, het is hier op dit ogenblik NOG kouder... 2 graden "kouder" namelijk, en ik ga echt niet naar buiten hoor... stel je voor dat ik bevries :-)
Serieus: ik moest zo lachen om de laatste foto, want dat is precies hoe ik nu lig terwijl ik dit lees/schrijf.
Fantastisch dat je iets doet wat je leuk vindt en als baan! Alhoewel ik nooit leer haken, Engels of NL :))
Een reactie posten