Van dekens en volle harde schijven

Poeeeeeh, hé, wat is het leven af en toe toch druk.  Gelukkig hebben we de Crochet-Along om even bij te komen van alle heisa, poeha en soesa. Tenminste, ik heb vernomen dat dat bij sommige mensen zo werkt. Bij mij dan weer niet. Want na één rijtje denk ik: de volgende rijen moeten die en die en die kleuren, maar als ik het nu weer wegleg, vergeet ik welke kleuren ook alweer, dus ik móét door, want anders wordt de deken niet mooi en word ik nóóit meer gelukkig, enz…

Hier zijn twee van de mijne:

Met links de IJssalon, zónder knaloranje. Dat zag er natuurlijk niet úít, dat oranje, maar dat hadden jullie ook al gezien. Dat oranje komt er hoe dan ook in, hoor, maar in welke vorm weet ik nog niet. Rechts, zoals jullie ziet, de deken die ik voor het gemak maar “de deken voor Pelle” noem. Met…

Een heuleboel onafgewerkte draadjes. Meestal ben ik erg van het tijdig instoppen, hoor, maar ik vermoed dat deze deken, met of zonder instoppen, niet recht te breien is (haha), tenzij ik de draadjes verwerk in de uiteindelijke rand. Meer daarover in een latere aflevering.

Mocht je je trouwens afvragen waarom mijn laatste rijtjes niet lijken op de rijtjes van het patroon: ik heb alleen halve stokjes gehaakt (vind ik gewoon mooier dan een rij stokjes, afgewisseld met een rij halve stokjes), en misschien her en der een randje meer toegevoegd. Ook draai ik niet per se mijn werk na iedere toer. Soms ziet het er mooier uit als je een toer aan dezelfde kant begint als de vorige toer. En soms geeft het juist een leuk effect en een lollig streepjeseffect als je het werk wél draait. Kwestie van smaak.

Verder heb ik jullie een Af Ding om te laten zien en foto’s van een gezellig samenzijn in de winkel, met twee van de dames die meedoen met de KAL van Kaffe Fassetts Jubilee Throw. Maar mijn harde schijf is vol. Die van mij dan, hè. Die in m’n hoofd. Dus ga ik nog een uurtje verder met de maaksels voor de nieuwe etalage…

Mag ik jullie even voorstellen: het allereerste kledingstuk(je) dat ik óóit heb gemaakt. (Op sokken na, dan). ’t Is maar goed dat het slechts voor de sier is, want och arme baby die hierin past. 

Of die erin moet rondlopen…  -kruipen…  eh…  -slapen.

Veel liefs,

Tante An.